Cemil Y. 32 yaşında. Küçük hücreli akciğer kanseri nedeni ile İ.Ü. Çapa Tıp Fakültesi Onkoloji servisindeki tedavi görmüş.
Tedavisindeki direnç nedeniyle ailesine yaklaşık bir ay ömrü kaldı denilerek akciğer hastalıkları doktoruna gönderilmiş. Hastayı gören doktor arkadaşımız benim ile aynı yıllarda göğüs hastalıkları ihtisası yapan bir arkadaşım imiş.
Daha sonra doktor arkadaşım bana ’’Hocam yapacak bir şey yok, ben de çaresiz hastayı iç hastalıklarına sevk ettim.” demişti. Hatta son bir çare olarak sol akciğer bronşuna bir stent takarak kitlenin biraz daha baskıya dayanması ve haça açıklığı sağlanması işlemini yaptığını ama tedaviye yanıt vermediğini ve maksimal süre tedavi almış olduğunu anlatmıştı. Hastanın yakınları da hastamızı o dönemlerde Bezmialem’de görev yaparken faaliyette olan atih’deki muayenehaneme getirmişlerdi.
Onlar da bana çocuklarının çaresizlikle durumunu anlattıklarında çok üzülmüştüm ve onlara immünoterapiyi anlatmıştım. Onlar da derhal kabul ettiler ve tedaviye başladık. İlk görmemde ikinci kat merdiveni zor çıkan ve nefes darlığı ciddi boyutlarda olan Cemil, bir ay sonra kontrole geldiğinde sol akciğerdeki 9 cm. kitlenin baskısı nedeniyle akciğerin havası (atelaktazi) tamamen sönmesine rağmen oldukça iyi bir durumda görünüyordu. Film başka, Cemil bambaşka idi. Bu gözlemimden sonra onkoloji uzmanı değerli ağabeyim Dr. Orhan Kızılkaya’yı aradım. Derhal Cemil’i istedi ve üç kere metronomik tabir ettiğimiz bir biçimde immünoterapi desteği altında 10 gün arayla 3 kez ancak normalin 1/3 dozu kemoterapi verdi. 1 ay sonra kitle 3 cm, 15 gün sonra 1.5 cm, sonraki 15 gün sonrasında kaybolmuştu. Daha sonra Göğüs hastalıkları uzmanı doktor arkadaşım taktığı stenti çıkartmak zorunda kalmış ve hayretler içinde “Hocam sen ne yaptın böyle diye!” hayret ve minnetlerini ifade etmişti.
Cemil daha sonra maddi imkânsızlıklar nedeniyle immünoterapiyi çok fazla alamadı. Göğüs boşluğunda yeni beliren bir kitle nedeniyle 3 yıl sonra radyoterapi yapmaya karar vermişlerdi. O ışın sonrası yemek borusu ile soluk borusu arasında delik oluşunca enfeksiyon ve diğer komplikasyonlar sebebiyle genç yaşta vefat ettiğinde kendisine 1 ay ömür biçilen Cemil 3.5 yıl hayatta kalmıştı.
Kanserde ölüm bazen tümörün organı iflas ettirmesi, bazen solunum yetersizliği, bazen kanamalar, bazen de enfeksiyon gibi istenmeyen ama kaçınılamayan komplikasyonlar nedeniyle oluyor. Erken teşhis de önemli ama sonuna kadar mücadele de bir o kadar önemli. Bu nedenle integratif tıp yaklaşımına uygun bir şekilde hastanın mevcut durumunu kötülemeyecek şekildeki tamamlayıcı yaklaşımların da yavaş yavaş onkoloji alanında yer aldığını görmekteyiz. Bunu öngörmedeki esaslı yerin de immünolojik destekler olduğu da kuşkusuz. Bu nedenle her terapi öncesi hastanın klinik statusu yanında hücresel immün status da araştırılmalı ve yarar ile zarar bakışını ihtiva eden bir denge programı oluşturulmalıdır.
